�يادگاران� عنوان كتاب هايي است كه بنا دارد تصويرهايي از سال هاي جنگ را در قالب خاطره هاي بازنويسي شده ، براي آن ها كه آن سال ها را نديده اند نشان بدهد . اين مجموعه راهي است به سرزميني نسبتا بكر ميان تاريخ و ادبيات ، ميان واقعه ها و بازگفته ها . خواندنشان تنها يادآوري است ، يادآوري اين نكته كه آن مردها بوده اند و آن واقعه ها رخ داده اند ؛ نه در سال ها و جاهاي دور ، در همين نزديكي .

حسن باقري وقتي كه آمد كسي فكر نمي كرد طفل ضعيف امروز روزگار فردا را از آن خود خواهد كرد . تجزيه و تحليلش از همه چيز جامع بود . خوب گوش مي كرد ، مي خواند و مي نوشت ؛ و حرف آخر را مي زد .

خاطره اي از كتاب

كنار هم نشسته بودند . سلام نماز را كه دادند ، گفت �قبول باشه.� احمد دلش مي خواست بيش تر با هم حرف بزنند . ناهار را كه خوردند ، حسن ظرف ها را شست . بعد از چايي ، كلي حرف زدند ، خنديدند .

گفت �حسن بيا به مسئول اعزام بگيم ما مي خوايم با هم باشيم.

مي آي؟�

- باشه . اين طوري بيشتر با هم ايم .

...

- آقا جون مگه چي ميشه ؟ ما مي خوايم با هم باشيم .

- با كي ؟

- اون پسره كه اونجا نشسته . لاغره . ريش نداره .

مسئول اعزام نگاه كرد و گفت �نمي شه.�

- چرا ؟

- پسر جون ! اوني كه تو مي گي فرمان ده س . حسن باقريه . من كه نمي تونم اونو جايي بفرستم . اونه كه همه رو اين ور اون ور مي فرسته .